Woensdag 12.06.2002 - Robola

	Route: Argostoli - Troianata - Metaxata - Lassi - Argostoli Afstand: 46,4 km Totaal: 410,3 km	ROUTE

Het voordeel van een hotel is dat je steeds vroeg kan ontbijten, we zijn dus opnieuw om 7u uit de veren.
Ook vannacht verblijven we hier, dus geen bagage mee te sleuren vandaag. De enige vereisten zijn handdoek en zwembroek.

Vooraleer we vertrekken moeten we eerst nog even bij de bank langsgaan. Een aantal vrienden van ons verzamelen namelijk euromunten en de Griekse zijn blijkbaar gewild. Het is echter niet zo eenvoudig om een goede verzameling bij elkaar te krijgen, vooral de munten van 1 en 2 cent zijn zeldzaam.
Daarom willen we proberen om bij de banken een Griekse versie van de Euromunten te pakken te krijgen. Een goed idee zich, ware het niet dat de bankbedienden net vandaag in staking zijn! Alain gaat in een ultieme poging op zoek naar de Nationale Bank.

Tijdens de zoektocht van Alain wachten Gert en Piet bij een klein marktje aan de haven. De lokale marktkramers proberen er hun zelfgekweekte groenten aan de man te brengen. Er hangt een leuk sfeertje en de oudere verkopers praten en tieren er op los.
Terwijl Piet zijn fototoestel klaarhoudt begint er eentje zwaaiend met de armen te zingen. Hij ziet dat Piet een foto maakt en komt vanachter zijn kraam.
Hij roept ons toe in het Grieks, maar we snappen er nauwelijks iets van. Het levert in elk geval een paar leuke foto's op.

Marktje

Alain is ondertussen al vloekend met lege handen teruggekomen. Terug in België gaan er een paar mensen teleurgesteld zijn.
We kunnen vertrekken.

De brug aan de haven brengt ons naar de start van de laatste lange klim van de reis. Er is vandaag geen wolkje te bespeuren en het is dan ook de warmte die deze beklimming lastig maakt. De gedachte dat het voor de rest van de dag in dalende lijn zal gaan sleept ons naar boven.

Top!

We zitten vandaag dicht tegen de Robola wijnstreek en die willen we zeker niet zonder degustatie doorkruisen. Net voor de wijnproeverij passeren we nog het klooster Agios Gerasimos met vooraan een kerk. De kerk wordt momenteel volledig opnieuw bepleisterd en beschilderd met religieuze tekeningen, dit is duidelijk vakwerk.

De kerk van Agios Gerasimos		Gloednieuwe beschilderingen

De Robola wijn is de bekendste wijn van Kefalonia. Uiteraard wordt er uitgebreid geproefd en bestellen we een paar flessen. De 2 dozen met telkens drie flessen passen netjes in onze fietszakken.
Het proeven van de wijn op een lege maag laat ons de eerste kilometers lekker zweven, spijtig genoeg met benen van lood...
We nemen elke oneffenheid van de weg behoedzaam om de flessen achterin niet te breken.

De Robola wijnproeverij

De weg gaat vanaf nu steeds in dalende lijn richting kust.
Omdat het vandaag onze laatste dag is willen we nog wat luilekkeren aan een strand. Het was voorzien om te stoppen aan het strand van Lassi, maar we kunnen ons niet houden en stoppen iets vroeger aan The White Rock's Beach. Het is hier zalig maar we zijn geen echte zonnekloppers en houden het dan ook niet langer dan twee uur vol.

Een beetje voorbij het toeristische Lassi verlaten we de hoofdweg en kiezen voor een rustig kustweggetje dat licht golvend en kronkelend door een vrij groen gebied loopt. Met steeds de zee aan onze zijde is het hier zalig fietsen.
Aan de vuurtoren van Argostoli houden we even halt, nemen een paar foto's en proberen de laatste fietsuren in ons geheugen te prenten.

Vuurtoren

De route gaat nu door een schaduwrijk bos waar ook één van de twee kampeerterreinen van dit eiland te vinden is.
Even verder fietsen we bijna voorbij Katavothres. Aan het waterrad kan je het zeewater volgen en zien verdwijnen tussen de rotsen om na een lange trip door het eiland helemaal aan de oostkust terug uit te komen.
We rijden Argostoli binnen via de oude haven. De lucht is helder en de berg Enos steekt er met kop en schouders bovenuit. De herinneringen komen weer even terug...

Enos en het haventje van Argostoli

Met spijt in het hart rijden we de allerlaatste kilometers terug naar ons hotel. We stoffen stilzwijgend onze fietsen af om ze vanavond op een treffelijke manier te kunnen terugbrengen.
Terwijl we ons douchen en onze fietszakken terug deponeren in onze reiskoffer belt Gert met Pantelis. We spreken af om 22u aan zijn winkel.
Pantelis noemt Gert ondertussen 'Bigfoot', wat niets te maken met de omvang van zijn voeten, maar wel alles met de gelijknamige e-mailprovider van Gert's e-mailadres.

We zijn een paar minuten te laat op de afspraak maar dat is voor Pantelis geen enkel probleem, hij fietst op dat moment in cirkeltjes voor zijn winkel.
Hij nodigt ons uit om samen iets te gaan drinken in een bar van een vriend en daar zeggen we natuurlijk niet neen tegen!
In de bar is het nog kalm maar binnen een paar weken is dit "the place to be" voor de scholieren, ze staan dan tot buiten op straat.

Yannis, de uitbater van het Daccapo Café en een goede vriend van Pantelis, komt bij ons zitten en doet af en toe de vertaling omdat Pantelis zich niet sterk voelt in het Engels.

We beschrijven onze trip en alle topmomenten die we beleefden en praten nog verder over het leven in Kefalonia. Tijdens ons gesprek blijkt dat de bewoners op Kefalonia relatief rijk zijn tegenover de Griekse bevolking elders.
Vandaar misschien dat ze het toerisme niet echt nodig hebben om te overleven en het eiland zo lang mogelijk rustig proberen houden.

Ondertussen rukt het Amstel bier verder aan en tikken de uren weg. We moeten de volgende morgen om 5u uit ons bed om het vliegtuig te halen, maar daar denken we op dit moment niet aan en genieten verder van de Griekse gastvrijheid. En dat mag je hier letterlijk nemen want we worden zelfs verboden om ook maar één rondje te betalen!
We stellen ondertussen voor om alvast de fietsen af te rekenen, maar zelfs daarop antwoord Pantelis: "Ooh..., forget the bikes, you don't have to pay them!". Dat kunnen we echt niet aanvaarden, hij heeft ons goede fietsen bezorgd en betalen hem dan ook het vooraf afgesproken bedrag.
Na nog een korte rondleiding in de Daccapo bar met o.a. een internet-corner laten we een groepsfoto nemen...

Alain - Piet - Pantelis - Gert - Yannis

We keren terug naar het centrum en ook daar kent Pantelis de uitbater van een café/bar. Even later wijst de uitbater naar de toog, er staan vier kleine glaasjes klaar! De inhoud is gelukkig niet al te sterk, maar deze traktatie herhaalt zich wel een paar keer.

We raken een beetje uitgewiegd op de Griekse beats en vragen iets van Faithless, de DJ draait even later gehoorzaam onze keuze. Ambiance!
Pantelis doet ondertussen teken dat hij gaat vertrekken. We nemen buiten afscheid van deze bijzonder vriendelijke man en hopen hem ooit nog eens terug te zien.

Ons bezoek aan deze bar besluiten we met een Grieks Mythos bier, de Amstel is op. Alain ziet ze al serieus vliegen en zijn verstand zegt hem om onmiddellijk te stoppen en in bed te duiken.
Het is inderdaad al laat geworden maar Piet en Gert denken nog niet direct aan slapen, ze lopen nog eens rond het plein op zoek naar andere bars met ambiance maar het is overal al zo goed als leeg. We zullen dan toch maar gaan slapen, het is ondertussen bijna 3u30.