Donderdag 06.06.2002 - Vogelnest

	Route: Argostoli - Travliata - Vlachata - Katelios Afstand: 49,5 km Totaal: 49,5 km	ROUTE

Het is 7u wanneer de GSM van Alain ons wakker biept en trilt.
Na de douche proppen we ons vol met ontbijt, we weten uit ervaring dat dit na een drietal uren allemaal weer verbrand is. Terwijl we de fietszakken aan de fietsen hangen worden we aangesproken door een paar oudere Engelsen. Ze verklaren ons gek als we hen vertellen dat we het eiland gaan rondfietsen, misschien hebben ze wel gelijk...
Nog een paar flessen water kopen, onze drinkbussen vullen en we zijn weg.

Het eerste stukje langs de haven rijden we tegen het verkeer in, al snel maakt het drukke centrum plaats voor rustige wegen.
Na ongeveer 10 km fietsen stoppen we bij Agios Georgios, de best bewaarde Middeleeuwse burcht van de Ionische eilanden. De beklimming naar de burcht is erg steil en laat ons direct voelen wat we ons de komende dagen nog aan mogen verwachten: hard op de trappers duwen!

Agios Georgios		En nog eens Agios Georgios

Het middeleeuws kasteel van Agios Georgios ligt in het dorp Peratata op een 320 m hoge heuvel. Het kasteel is gebouwd in de 13de eeuw, het vormde de hoofdstad van Kefalonia tot 1757.
Zowel het kasteel als het gehele eiland vielen achtereenvolgens in handen van de Byzantijnen, Franken, Turken en Venetianen.
Het kasteel heeft loopgraven, uitkijkposten en schietgaten.
In het kasteel zelf bevinden zich nog de resten van de toren 'Old Fortress' alsook nog een deel van de muren, onderaardse gangen, de troon van de Venetiaanse heersers en een katholieke kerk waar de edelen van Kefalonia werden begraven.

Vanop de burcht hebben we een prachtig uitzicht op de hoofdstad Argostoli, de West- en Zuidkust en het binnenland.

In de taverna aan de ingang van de burcht drinken we nog iets, de vriendelijke eigenaar trakteert ons onmiddellijk ook op een extra glas water. Het gaat er allemaal al vlotjes in, de hemel is knalblauw en zon doet volop haar werk.

Tijdens de afdaling van de burcht komen we twee bepakte fietsers tegen, er zijn dus nóg gekken, wat een geruststelling.

We zoeken de hoofdweg die ons naar de kust moet brengen maar blijkbaar hebben we ergens een afslag gemist, we rijden een stukje rond om alsnog terug op de juiste weg te komen.

Het kustplaatsje, Agios Thomas, bereiken we met omwegen.
Piet ziet op een bepaald moment een bordje met een pijl naar Agios Thomas erop. "Naar rechts!", roept hij overtuigd, maar na een paar kilometers zien we op de kaart dat we in de verkeerde richting aan het rijden zijn. Zijn we dan nog ergens een bord gepasseerd?
We keren dan maar terug naar de plaats van het bord, blijkt dat de pijl gewoon de andere richting aanwijst. Een foutje dat ons 6 km extra oplevert.

Agios Thomas

In Agios Thomas pauzeren we even, het is al aardig warm en we laten onze kletsnatte bezwete T-shirts op de fiets drogen.
We smeren enkel zonnecrème op het gezicht, armen, benen en voeten. De brandende zon blijkt achteraf Piet's rug op een half uurtje tijd goed rood te hebben gekleurd, we zijn niet veel gewoon en direct gewaarschuwd.

Terug richting binnenland is het eerste stuk erg steil bergop zoals altijd met die kleine kustwegen. Een paar honderd meter verder horen we achter ons een oerkreet. Het is Alain, die constateert dat zijn fietsbril niet op zijn gezicht staat maar nog beneden aan het strand ligt. Met tegenzin draait hij zich om en mag de steile beklimming straks nog eens overdoen.

In plaats van helemaal terug te rijden langs dezelfde weg gaan we op zoek naar een onverharde weg richting Vlachata. Wegbewijzering ontbreekt natuurlijk op zulke wegen en we moeten kiezen uit een aantal mogelijkheden. Op goed geluk slaan we rechtsaf, het pad is nog goed berijdbaar maar onze fietsen krijgen al direct een mooi wit laagje stof mee. Onze keuze was goed want na een paar kilometers komen we op het juiste punt terecht.

Let's go!

We leveren nog wat klimwerk tot aan de hoofdweg die we nog even volgen, daarna nemen we de afslag Skala.
Wat verder staat een bord richting wijnproeverij, we stoppen hier kort want dit is een erg moeilijke beslissing: wijn proeven op een lege maag of verder rijden en eerst iets eten? Spijtig genoeg overwint het hongergevoel.
We rijden dus door tot in Katelios, een gezellig dorpje met een aantal restaurants en hotelletjes langs de kust.

Na een flinke maaltijd gaan we direct op zoek naar een slaapplaats. Tegen alle verwachtingen in is het niet gemakkelijk. Er zijn nochtans mogelijkheden genoeg maar ofwel zijn ze volzet ofwel zijn ze niet open. Omdat we maar een nacht blijven fronsen vele uitbaters de wenkbrauwen.

Uiteindelijk rijden we een stukje terug en vinden een appartement. De iets oudere vrouw knikt enthousiast als we haar vragen naar een slaapplaats voor drie personen voor een nacht. Ze had het blijkbaar niet goed begrepen want even later vraagt ze voor hoeveel dagen, met haar vingers duidt ze suggererend 4 aan. We moeten haar ontgoochelen maar uiteindelijk kunnen we haar toch overtuigen. Voor de erg goedkope prijs van 20 euro voor drie personen krijgen we het volledig uitgeruste appartement.

De zee roept en dus trekken we snel onze zwembroek aan en fietsen naar de kust. De eerste duik van onze reis is zalig. We genieten van de zon op bergen gedroogd zeewier die voor ons een zachte matras vormen.

Terug in ons appartement merken we aan het plafond van de kamer een zwaluwnest. Het is nog leeg maar misschien krijgen we deze nacht wel bezoekers? Het is een contrast want voor de rest is deze kamer best netjes.

Een vogelnest...		boven het "bed" van Alain!

We sluiten af met een restaurant langs de kust terwijl donkere wolken over onze hoofden trekken, hopelijk blijft het morgen droog.