Zondag 09.06.2002 - Skippestreet

	Route: Sami - Agia Efimia - Fiskardo - Assos Afstand: 69,6 km Totaal: 250,9 km	ROUTE

We vertrekken in Sami na het ontbijt en rijden langs het strand richting Agia Efimia. Plots staan er terug pijlen richting het meer van Melisani dat we eergisteren (be)zochten. We waren dus niet ver genoeg gereden om de echte grot met het meer te zien, we krijgen een tweede kans.

In de grot kan je een boottochtje maken, onze Griekse gids vertelt tussen twee liedjes door waar het water in dit ondergronds meer vandaan komt: zeewater verdwijnt tussen de rotsen in het Westen van het eiland in de buurt van Argostoli en komt na ongeveer 14 dagen terecht in het meer in deze grot helemaal in het Oosten van het eiland.

Melisani

Door de opening bovenaan in de grot hebben de zonnestralen vrij spel en kleurt het water mooi blauwgroen. Dit is echt wel de moeite waard.
Blij met onze ontdekking rijden we verder naar Agia Efimia.

Agia Efimia

We houden nog even halt aan de haven alvorens aan de 14 km lange beklimming te beginnen, we moeten ongeveer 800 m stijgen. In het begin gaat het erg steil omhoog met haarspeldbochten, later rijdt het weer vlotter naar boven. Na onze rampdag van gisteren verloopt dit zeer vlotjes.

Het is weer uitermate warm en we stoppen een drietal keer in de schaduw om af te koelen. Op de top is er eigenlijk niet veel te zien en we starten onmiddellijk de afdaling richting Fiskardo.
We fietsen nu door een verlaten en prachtig groene streek van het eiland.
In een klein dorpje drinken we nog iets, de eigenaar sluit vlak na ons zijn deur, hij kan zijn geiten niet laten wachten. De bewoners hier zijn helemaal geen toeristen gewoon en kennen dan ook alleen maar hun eigen taal.

Het groene noorden van Kefalonia		Net voor Fiskardo...

Via slingerende weggetjes door een golvend groen landschap doorspekt met cypressen, fietsen we langs piepkleine dorpjes. Net voor Fiskardo stoppen we even bij een prachtige baai met een veel te aanlokkelijk strand. Wauw, dit is echt knap.

Fiskardo heeft wat elitaire allures t.o.v de andere kustplaatsen op dit eiland, misschien heeft de jachthaven hier iets mee te maken.
De kleine hotels en huizen zijn op de bergflank gebouwd en hebben uitzicht op de haven en de zee. We willen hier direct een buitenverblijfje!
In een taverna met zicht op zee houden we onze middagstop.

Langs de haven slingeren we tussen de terrasjes door en rijden we verder richting Assos. De weg loopt hellend een stukje het groene binnenland in.
Ergens op de hoofdweg vertrekt er nog een klein baantje dat de weg naar Assos een stuk zou verkorten. Het betonweggetje verandert na 300 m echter in een zeer grillig, nog niet vaak bereden onverhard stuk. Mmm, dat lijkt ons toch iets te lastig en we keren terug om langs de hoofdweg verder te rijden.
Het laatste stuk naar Assos is een steile afdaling met korte bochten. Alain zet hier de achtervolging in op een auto. Het witte Japannertje geeft alles om voorop te blijven en heeft helaas het voordeel van een motor...

Assos

De burcht van Assos bezoeken we niet, de weg erheen is zeer steil en we sparen liever onze benen voor de volgende dagen.
We gaan op zoek naar een slaapplaats en rijden eerst eens rond om de mogelijkheden te bekijken. Een paar hotels zitten vol en dat dwingt ons om terug een stukje naar boven te fietsen. Onze benen staan al in ruststand en ze schrikken zich rot van dit hele steile stuk. Pfff, dat was serieus duwen.
We vragen wat rond en komen terecht bij een zeeman op rust die kamers verhuurt. Wanneer hij hoort dat we van België zijn begint hij over 'Antwerp' te vertellen. Terwijl hij ons van een derde bed voorziet vraagt hij ons of we de 'Skippestreet' kennen langs de Antwerpse haven.
De 'Skippestreet'? Ach ja, de Schippersstraat, een van de bekendste straten in de rosse buurt van Antwerpen. We zullen het maar niet tegen zijn vrouw zeggen.

We nemen een plons in de zee, wassen daarna nog wat kleren uit en hangen bijna gans de lengte van het balkon vol met fietsbroeken, shorts en T-shirts.

's Avonds rijden we naar de restaurants langs de kleine haven. De eigenaar van onze kamer heeft er ons eentje aanbevolen en we volgen blindelings zijn raad op. Het blijkt een goede beslissing te zijn.
Tijdens het eten is één fles wijn eigenlijk wat weinig voor drie personen en we doen er nog eentje bij. We besluiten de avond dan ook bijzonder plezant. Terwijl Gert en Piet alleen oog hadden voor het lekkere eten is Alain al helemaal verdronken in de betoverende glimlach van het sympathieke dienstmeisje. Sweet dreams...