Maandag 01.10.2001 - Tunnel
 

Route:
Trianda - Psinthos - Epta Piges - Kolimbia
Afstand:
62,5 km
Totaal:
62,5 km

 ROUTE  

Het is 7u30 wanneer we wakker worden van het weksignaal, althans dat denken we. We laden zonder veel haast onze bagage in de fietszakken en nemen rustig een douche. Tijd zat, want we kunnen ontbijten tot 10u.
Pas wanneer Alain op zijn horloge kijkt en ons droogjes meldt dat het al 9u55 is, realiseren we ons dat de tijdsinstelling van Piets GSM, die als wekker fungeert, nog steeds de Belgische tijdsinstelling heeft, één uur vroeger dus. We zijn direct wakker en haasten ons naar het ontbijt, we zijn nog net op tijd.

Ondertussen heeft de fietsverhuur-organisatie al naar het hotel gebeld en gevraagd hen te verwittigen wanneer we klaar zijn, zij sturen dan iemand om ons af te halen. We laten het verleidelijke zwembad voor wat het is, we maken ons klaar, rekenen af (we pingelen ondertussen ook nog even 5.000 GRD van de prijs af) en vertrekken.
De fietsen staan bij aankomst al ongeduldig voor de deur te wachten, op het eerste zicht lijkt alles in orde. De bagagedragers en de kilometerteller zijn geïnstalleerd zoals gevraagd.

De fietsen

Voor de kenners: de fietsen van Alain en Gert zijn een Scott Boulder met Shimano Deore LX 9-speed groep en Rock-Shox voorvering, die van Piet is een Ideal Hillmaster met Shimano Alesa groep 8-speed en RST vering.

We vragen nog wat reservebanden, plakgerief, fietssloten en een pomp en rekenen af. We willen nu enkel nog de juiste weg naar ons startpunt weten, maar onze fietswinkelman laat ons niet zomaar gaan. Hij kan het niet laten om op een kaart alle mooie gebieden aan te duiden en ons allerlei wegen op te dringen, hoewel hij weet dat we al een route uitgestippeld hebben. Maar dan kent hij ons niet, als we ons iets in het hoofd gehaald hebben zullen we daar geen meter van afwijken!

Wanneer we uiteindelijk de winkel zijn buitengeraakt moeten we nog juist onze fietszakken bevestigen en we kunnen vertrekken!
Enkele honderden meters verder verliezen Gert en Alain al direct één van de fietszakken. Gelukkig volgt er niet onmiddellijk een auto of het volume van hun bagage zou meteen al tot een minimum gereduceerd zijn... Het metaal van de bagagedragers blijkt veel te smal, vandaar dat de fietszakken weinig grip hebben. We binden ze nog eens extra vast en dat blijkt voldoende te zijn.

Na 1,5 km stoppen we even aan een supermarkt om wat drank, koekjes, brood en fruit te kopen. Piet heeft ondertussen gemerkt dat zijn stuur veel te laag staat en kan daar niet mee leven. Hij keert terug naar de fietswinkel.
Op de terugweg naar de supermarkt ziet hij aan de overkant een professioneel uitgedoste biker, een zeldzaamheid op dit Griekse eiland. Achteraf blijkt het gewoon Alain te zijn die met zijn bandana en fietsbril nauwelijks herkenbaar was...

We kunnen eindelijk definitief vertrekken, het is ondertussen al 12u45 en we moeten vandaag nog 60 km afleggen. Alain trekt direct de kop en we proberen in zijn wiel te blijven. Het is hier bijzonder toeristisch en we maken ons dan ook zo snel mogelijk uit de voeten. Met een paar eerste hellingen en zalige afdalingen steken we het eiland over.
Onze eerste stop is Kalithea, een Arabisch kuuroord dat momenteel in heropbouw is. Het is volledig afgesloten en het enige wat we kunnen zien zijn wat stellingen. Pech dus.

Alain is blij met deze pauze, want hij heeft de combinatie hitte-fiets-bagage-landschap toch wat onderschat. We zetten ons onder een parasol en laden de batterijen terug een beetje op.

Uitblazen

Het is ondertussen al aardig warm geworden en dat zijn we al een tijdje niet meer gewoon in België. De kilometerteller staat ondertussen op 15 km, we hebben dus nog een hele afstand voor de boeg.
We rijden nog een stuk langs de kust over de tamelijk drukke kustweg, maar in Afandou draaien we het veel aangenamere binnenland in. Vanaf hier klimt het al serieus richting Psintos. Het landschap is dor, rivieren zijn uitgedroogd en het is heet. Dat het een serieuze kuitenbijter is beseffen we al snel, de man met de hamer komt een eerste keer langs. Doseren is de boodschap voor de rest van de week!

Het dorpspleintje in Psintos is heel gezellig, maar we beslissen om niet te pauzeren. Binnen een paar dagen passeren we hier toch terug, dus niet getreurd. We rijden verder richting Archipoli over een alsmaar slechter wordende weg. Gert probeert al fietsende over deze af en toe erbarmelijke weg tegen een hoge snelheid een foto te nemen. Achteraf blijkt dat de actie hiervoor spectaculairder en gevaarlijker is dan de foto zelf.

Slechte weg

Tussen Archipoli en Epta Piges ligt er een prachtige afdaling, we halen hier een topsnelheid van 69,5 km/u. Gaan we dit record nog kunnen breken tijdens onze toer?
De laatste kilometer naar Epta Piges is bijzonder steil (ongeveer 20%), maar met de juiste versnelling en morele instelling kan dat geen probleem zijn.

Epta Piges staat bekend om zijn zeven waterbronnen (de naam betekent 'zeven bronnen') en een meertje. We zetten onze fietsen aan de kant en wandelen er naartoe. Alhoewel het in alle reisbrochures een aanrader is, zijn de bronnen niet echt de moeite waard. Het is hier wel zalig koel onder de schaduw van de platanen en je kan hier genieten op een terras dat voorzien is voor meer dan één bus toeristen...
Na een paar foto's gaan we op zoek naar een tunnel die naar het meertje leidt, veel spannender dan de gewone weg te nemen. We slagen er maar niet in de tunnel te vinden, maar hij blijkt uiteindelijk helemaal vooraan te liggen en we zijn er domweg voorbij gelopen.
De tunnel is smal, ongeveer 80cm breed, 1 m60 hoog en is wel 200 m lang. Het water afkomstig van de bronnen loopt door deze tunnel naar een kleine stuwdam die uitmondt in het meertje. In de tunnel is er geen licht, het is niet echt iets voor mensen met claustrofobie... We plooien ons dubbel en trekken erdoor met behulp van Gerts mini-zaklamp. Het meer zelf blijkt enkel een modderpoel te zijn waar amper 20cm water instaat. Evenmin de moeite, maar de tunneltocht is zeker een aanrader! Op de terugweg maken we het ons nog wat moeilijker en gebruiken deze keer geen zaklamp, lekker spannend!

Tunnel

Onze eindbestemming voor deze dag is Kolimbia vlakbij de kust. Het is 19u00 wanneer we dit betonnen dorp bereiken: naast hotels en pubs is hier niets te zien. Na wat rondfietsen stoppen we bij Hotel Marathon, waar we twee kamers boeken. Piet en Gert hebben het verlaten zwembad al ontdekt en haasten zich om een frisse duik te nemen. Letterlijk dan wel, want het water is ijskoud. Alain zit door zijn reserves heen en ziet het niet meer zitten om zichzelf nog tot aan het zwembad te slepen.
We zoeken een restaurantje om onze magen te vullen en trakteren onszelf na het eten op een lekkere grote ijskreem. Een typisch Griekse sfeer is hier echter niet te vinden.
Moe en voldaan duiken we in ons bed en vallen als een blok in slaap.

 VORIGE DAG     VOLGENDE DAG